
Tus manos me guiaron
en el camino de mi vida.
Jugaron conmigo, acariciaron mi melena
escribieron en mis cuentos
dibujaron es mis cuadernos
Tus ojos asintieron o rechazaron
sin necesidad de mediar palabra
y tras ellos me guiaba
me mecía y me agarraba.
Pero un día vino una dama, fría y perversa
y tus manos cogió para llevarlas con ella
No atendías, no me escuchabas cuando en tu cama sollozaba
y eligiendo a la dama te fuiste esa tarde en calma
Dejaste mi vida atrás, desolada y vacía
y ahora ya mi corazón lleva la peor de las marcas
Porque volvieras no sé que haría
pero abandonaste mi mundo y sabía que no regresarías.
Te fuiste dejando grandeza en mi
te fuiste dejando un inmenso cariño
que ya no tengo a quien dar
que ya triste está escondido.
Siempre decías que era como el mar
que en calma trasmitía paz
pero que si despertaba mi oleaje
no había furia más salvaje.
Dejaste mi paz, dejaste mi salvajismo
para disfrutar o sufrir otra vida
dejando en el abismo
a ésta que te adora todavía.
En este despedida o hasta luego
solo me queda decir
que mereció la pena seguir tus pasos
y que algún día volveré a estar a tu lado.
2 comentarios:
uala nena aixì has sortit tu de guapa.
He flipat amb els teus escrits. NO sabia qeu teniem una escriptora tan genial al grup.
Nena me llegit també "la avestruz y el zapatero" bé no sé si són així els títols, però m'ha encantat tot el que he llegit.
Per cert, no funciona pas el meu hotmail, he agafat el que em vas donar. Si pots, fes-me arribar aquest les fotos i l'escrit.
Thank You.
Petons reina.
Guapo el hombre
Publicar un comentario